Dhampir [Historia prawdziwa]

Normalnie w serii Historie prawdziwe przedstawiam Wam genezę istot fantastycznych, jednak ze względu na to iż zbliża się Halloween postanowiłam pójść w trochę mroczniejsze klimaty i opowiedzieć Wam o monstrach znanych z literatury grozy. W pierwszej kolejności pomyślałam o poście na temat wampirów. Po dłuższym zastanowieniu stwierdziłam jednak, że w sumie jest tyle informacji o nich w sieci, są tak bardzo spopularyzowane przez kulturę popularną, że wezmę się za coś podobnego, lecz jakże mało znanego – dhampira. Skąd się one wzięły? Czym są? Gdzie je znaleźć? Na te pytanie postaram się Wam dziś odpowiedzieć.

Zacznijmy od etymologii samej nazwy dhampir. Składa się ona z dwóch słów – dham („ząb”) oraz pir, a dokładniej imiesłowu pi („do picia”). Dosłownie możemy to przetłumaczyć „ten, kto pije przez zęby”, uroczo. Dhampiry wywodzą się z folkloru romskiego, bardzo znane były również na Bałkanach, gdzie wierzono, że męskie wampiry wyjątkowo mocno pragną ludzkich kobiet. Podobno wampiry wracają do kobiet, które wyjątkowo mocno wpadną im w oko za życia. Skutkuje to wtedy narodzinami dhampira.

Możemy już stwierdzić, że dhampir to dziecko męskiego wampira i ludzkiej kobiety. Jak taka mieszanka krwi ma się do nadprzyrodzonych wampirzych mocy? Tutaj zdania są podzielone. Sam dhampir to stosunkowo nowy twór w dziełach fantastycznych naszej kultury, więc często, gdy mamy z tymi istotami do czynienia, ich zdolności zależą od tego, od wizji samego twórcy. Przykładowo – jeden dhampir może chodzić w świetle słońca, ale musi pić krew, inny wychodzi tylko nocą, ale odżywia się warzywkami. Natomiast legendy mówią, że dhampiry były właściwie normalnymi członkami społeczeństwa. Często jednak, zwłaszcza mężczyźni, potrafiły dostrzec niewidzialne wampiry, praktykowały magię, a często zostawały łowcami wampirów. Ze względu na wampirze dziedzictwo mogły posiadać nadprzyrodzone moce, takie, jak regeneracja, wyostrzone zmysły, nadludzka siła i szybkość, jednocześnie były bardzo emocjonalne, potrafiły kochać, być smutne, a nawet bać się, co było efektem pierwiastka ludzkiego.

Jak rozpoznać dhampiry w tłumie? Opcji jest wiele. Albańskie legendy traktują o bardzo ciemnych, wręcz czarnych włosach i braku cienia. W bułgarskim folklorze mówią, że mają miękkie ciało, bez paznokci i kości oraz „głęboki ślad na plecach, jak ogon”. Cokolwiek to znaczy. Ich znakiem rozpoznawczym może też być wyraźnie zarysowany nos, większe od ludzkich uszy, oczy czy zęby. W książce J. Gordona Meltona The Vampire Book: The Encyclopedia of the Undead jest zapis „slippery, jelly-like body and lived only a short life—a belief … that vampires have no bones”. Czyli znowu pojawia się temat miękkiego ciała, jak galareta, oraz braku kości. Dodatkowo Melton uważał, że dhampiry żyją niezwykle krótko.

Teraz czas na najważniejsze pytanie – gdzie znaleźć dhampiry? Przykładów jest sporo, w paru przypadkach możecie nawet nie wiedzieć, że mowa jest o dhampirach. Dla mnie najbardziej znanym przykładem dhampira jest Alucard z serii gier Castlevania oraz netflixowego serialu o tej same nazwie. Kolejne przykłady to Blade (Blade: Wieczny łowca), choć w tym przypadku można dyskutować, bo matka Blade’a została ugryziona przez wampira w w ostatnim miesiącu ciąży i dlatego bohater był w połowie człowiekiem, a w połowie wampirem, Rose Hathaway i Dimitri Bielikov z serii książek Akademia wampirów (ach, czytało się…), Renesmee Cullen (Zmierzch), D (Vampire Hunter D).

Alucard z gry Castlevania: Lords Of Shadow 2. Źródło: Tumblr.

Renesmee Cullen z filmu Zmierzch: Przed świtem. Część 2. Źródło: j-14.com

To tylko kilka przykładów, myślę jednak, że po tym wpisie znajdziecie ich dużo więcej (koniecznie napiszcie mi o nich w komentarzach). Do następnego!